Met 'mijn moeder in de gangkast' legt Jantien haar zoektocht vast naar haar overleden moeder aan de hand van de spullen die zij naliet. De kast bevraagt of het mogelijk is de doden opnieuw te leren kennen en geeft een intiem kijkje in de band tussen moeder en dochter, welke na verlies stil blijft staan in de tijd. Wat overblijft is een abstracte, subjectieve vervorming van wat ooit was. Maar durven we verder te kijken dan het ogenschijnlijke?